آیا میوه ها منشأ نفخ شکم هستند
دوشنبه 26 تير 1391 - انواع توت ها، گیلاس ها، آلوها و خربزه وارد بازار شده اند وقت آن رسیده که به این طعم های لذیذ و خوشایند هجوم ببریم.
انواع توت ها، گیلاس ها، آلوها و خربزه وارد بازار شده اند وقت آن رسیده که به این طعم های لذیذ و خوشایند هجوم ببریم.میوه ها چه فوایدی دارند؟
انواع توت ها سرشار از ویتامین C هستند،
گیلاس ها سرشار از آنتی اکسیدان اند و آنتی اکسیدان ها اثر مثبتی بر روی کلسترول و چربی های شکمی دارد (به کم شدن آنها کمک می‌کند)،
آلوها و خربزه ها هم بی نصیب از آنتی اکسیدان نیستند، ضمناً کاروتن هم دارند که برای پوست مفید است.
همۀ این میوه ها حاوی فیبرهای مفیدی برای گوارش هستند و همۀ انواع املاح معدنی، و کربوهیدرات ها را برای بدن تأمین می‌کنند، این کربوهیدرات ها خیلی سریع جذب می‌شوند، بنابراین احتمال ناخنک زدن و هرزه خوری را کاهش می‌دهند.
در نهایت، این میوه ها در گروه مواد خوراکی سرشار از آب قرار می‌گیرند.
به طور خلاصه، این میوه ها برای سلامتی فوق العاده اند. از سوی دیگر سال هاست که به ما توصیه می‌کنند میوه بخورید. بنابراین، دست به کار شوید!
خوردن چه مقدار میوه در روز توصیه می‌شود؟
خوردن 5 واحد میوه و سبزی در روز توصیه می‌شود.
بنابر استاندارها، یک واحد میوه برابر است با دو عدد آلو یا زردآلو، یا یک برش خربزه یا 5 تا 6 عدد توت یا گیلاس.
یعنی هر واحد حدوداً 60 گرم می‌شود، البته به جز مواردی که آلو یا زردآلو بسیار بزرگ است و وزن آن به حدود 70 گرم هم می‌رسد.
به این ترتیب:
2 واحد میوه= 120 گرم و 3 واحد= 180 گرم.
این واقعاً حداقلش است.
برای تغذیه ای متعادل با 1800 تا 2000 کالری، باید 200 تا 300 گرم میوۀ تازه و 300 تا 500 گرم سبزیجات را در روز گنجاند.
اگر میوۀ کمتری بخوریم به جای آن باید سبزیجات بیشتری جایگزین کرد و بالعکس.
تقسیم کردن سهمیۀ میوۀ روزانه میان سه وعده خوراک یعنی صبحانه، نهار و شام، بالاترین درجۀ تعادل است. و بدترین وضعیت این است که میوه، ظهر یا غروب مورد مصرف قرار گیرد.
افسانۀ گیلاس ها و آب
"نباید همراه با میوۀ هسته دار آب نوشید، خصوصاً اگر این میوه از خانوادۀ گیلاس ها باشد زیرا تخمیر می‌شود، و دل درد و/ یا نفخ معده را با خود به همراه دارد."
این ایده به خوبی در ذهن همه جا افتاده است! در حالی که هیچ علت فیزیولوژیکی یا حداقل منطقی برای بیان آن وجود ندارد.
میوه ها، چه هسته دار و چه بدون هسته، و خصوصاً انواع گیلاس ها، سرشار از آب هستند.
به طور کلی، اگر بعد از پایان خوراک روزانه، میوه بخوریم بعد از آن دچار تشنگی شدید نخواهیم شد. خصوصاً اگر همراه با آن آب هم نوشیده باشیم.
هیچ کس نمی‌داند این افسانه که با قدرت در ذهن ها نفوذ می‌کند و به راه خود ادامه می‌دهد، از کجا آمده است، همۀ مادربزگ ها می‌گویند که آن را از مادرشان یادگرفته اند و الی آخر.
احتمالاً این ایده از آنجا سرچشمه گرفته که در زمان های گذشته همیشه آب نوشیدنی وجود نداشته و به طور اتفاقی کسی آب آلوده را همزمان یا بعد از خوردن میوه ای از خانوادۀ گیلاس ها نوشیده است و بعد از آن دچار دل درد شده است.
اما مطمئناً این افسانه از خوردن بیش از حد گیلاس در یک روز نشأت گرفته است. و با گذشت سال ها به خاطر همین زیاده روی، قوی تر و شایع تر شده است.
چه زمانی میوه ها باعث ایجاد نفخ و تورم می‌شوند؟
در واقع، پیش می‌آید که کسی نتواند جلوی خودش را بگیرد و در اولین روزهای بهار نیم کیلو گیلاس خریداری کند. سپس به تنهایی همه یا تقریباًٌ همۀ آن را بخورد!
بنابراین، باید هزینۀ این زیاده روی لذت بخش به نوعی پرداخته شود. همین وضعیت دربارۀ زردآلوهای رسیده و خوشمزه هم صدق می‌کند، اما چرا؟
زیرا این میوها سرشار از پتاسیم (به طور متوسط 250 گرم) هستند. این نمک معدنی نقش بسیار مهمی در انتقال واکنش های عصبی، انقباض عضلانی و تعادل اسید/ باز ایفا می‌کند.
علاوه بر این زمانی که وارد دستگاه گوارش می‌شود، خیلی سریع جذب می‌گردد. میزان قابل توجهی پتاسیم، یعنی آن میزانی که در نیم کیلو گیلاس وجود دارد، احتمال آشفتگی در این تعادل را تقویت می‌کند، و دستگاه گوارش به واسطۀ جذب آن بیش از حد تحریک می‌شود.
بنابراین، زمانی که مقدار بسیار زیادی میوه را به سرعت بخوریم، بعد از آن احتمال تورم و نفخ بسیار زیاد می‌شود.
این نکته دربارۀ سریع خوردن تمام میوه ها، اگر خوب جویده نشوند، صدق می‌کند. هندوانه و خربزه که خوردن آنها در روزهای گرم بسیار لذت بخش است و فرد نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد، از جمله این میوه های درسرساز هستند.
اما دربارۀ سیب چنین چیزی وجود ندارد: زیرا برای بلعیدن یک سیب، باید به خوبی آن را جوید وگرنه از گلو پایین نمی‌رود.