قرص پريكايونيل
چهار‌شنبه 19 آبان 1389 - در طول سالهاي گذشته يك گروه از محققين و متخصصين باليني در مؤسسه جان اف كندي در دانمارك به صورت آزمايشي از قرصي با نام پريكا يونيل به عنوان جانشيني براي بخشي از درمان سنتي پي كي يو روي گروهي از بيماران انتخابي ، استفاده كردند .
تجربه ما در مورد قرص پريكا يونيلاز نشريه خبر ملي پي كي يو در زمستان 2002
مترجم : اعظم رفيعي
در طول سالهاي گذشته يك گروه از محققين و متخصصين باليني در مؤسسه جان اف كندي در دانمارك به صورت آزمايشي از قرصي با نام پريكا يونيل به عنوان جانشيني براي بخشي از درمان سنتي پي كي يو روي گروهي از بيماران انتخابي ، استفاده كردند .
آزمايش غربالگري هنگام تولد براي پي كي يو در دانمارك از سال 1965 شروع شد . اولين گروه از نوجواناني كه خوب درمان شده بودند ، كم كم با يك سري مشكلات روحي رواني و اجتماعي مواجه شدند اين مشكلات مرتبط با حفظ رژيم آنها بود . برخي از نوجوانان قادر به ادامه رژيم سخت نبودند .
از سال 1985 مؤسسه جان اف كندي بعضي از نوجوانان 15 سال به بالا را با قرص هاي پريكا يونيل و رژيم آزاد درمان كرد . از 180 بيمار با سن مناسب در كلينيك ما ، 60 نفر از روش درماني قرص پريكا يونيل استفاده كردند . نظريه اصلي در مورد استفاده از اين قرص ها توسط دكتر آرنولد اندرسون منتشر شد .
اصول نظري براي قرص ها
وقتي كه امينو اسيد ها در ديوار سد خوني مغز پراكنده مي شوند ، فنيل آلانين با ديگر آمينو اسيد هاي خنثي براي اين مكان هاي ممنوعه روي حامل ها رقابت مي كند . اين حامل ها ، آمينو اسيد ها را از بين سد خوني مغز به سمت مغز مي برند . آمينو اسيد هاي خنثي علاوه بر فنيل آلانين شامل تيروزين ، تريپتوفان ، ليوسين ، ايزوليوسين و ترائنين مي شود . مقدار اين آمينو اسيدها در خون تاثير بسيار مهمي روي انتقال في از خون به مغز دارد . سطح بالايي از اين آمينو اسيدهاي خنثي در خون با يك رقابت ساده ، باعث كاهش بلند سازي فنيل آلانين در مغز مي شود و برعكس .
دونمونه از اين آمينو اسيدهاي خنثي وظيفه بخصوصي دارند . هر چه تيروزين و تيريپتوفان بيشتري به سلول هاي عصبي برسند . انتقال دهنده عصبي بيشتر توليد مي شود . تيروزين به انتقال دهندگان عصبي دوپامين و نورادرنالين تبديل مي شود . تريپتوفان هم به سروتنين تبديل مي شود . اين انتقال دهنده هاي عصبي دريك كيسه ذخيره مي شوند تا زماني كه رها شوند . پس از رها شدن سيگنال هاي عصبي را به ميزبان هايي براي سلول هاي عصبي مجاور تبديل مي كنند .
قرص هاي پريكايونيل كه توسط ما توسعه داده شده شامل مقدار زيادي از اسيد هاي خنثي مي باشد . هر قرص شامل 256 ميلي گرم تيروزين و تريپتوفان مي باشد و 244 ميلي گرم از تركيبات ديگر آمينو اسيدها . اعتقاد بر آن است كه تاثير بلوكه كردن توسط آمينو اسيدها از فزوني في در عبور از سد خوني مغز ممانعت مي كند . بنابراين جلوي مقدار زيادي از في در ورود به مغز را مي گيرد . اين مكمل مانع از تشكيل فنيل بالا در خون نمي شود . اما اين مقدار زياد في خون نمي تواند مضر باشد . اين بر پايه مشاهدات باليني از بيماراني كه بيماري آنها دير تشخيص داده شده بود استوار است . كساني كه براي سالها يك رژيم معمولي داشته اند و سطح في بسيار بالايي داشتند . مغز آنها آسيب ديده ولي هيچگونه عوارض جانبي ديگر از جمله مشكلات كبدي يا كليوي براي آنها در پي نداشته است .
از آنجا كه هيچگونه عوارضي براي في بالاي خون ثابت نشده ، ما يك رژيم ازاد همراه با قرص هاي پريكايونيل را پيشنهاد مي كنيم . تئوري ما اين است كه وقتي سطوح في خون ، در طول درمان با قرص هاي پريكايونيل بالاست ، سطوح في مغز ، طبيعي باقي مي ماند .
تحقيق و توسعه
بيش از يك سال ، ما تحقيقات متنوعي روي بيماران انجام داديم . در ابتدا فقط از تركيب تيروزين و تريپتوفان استفاده كرديم و سپس از قرص پريكايونيل تشكيل شده از تمام آمينو اسيدها .
تحقيقات اوليه بر روي خرگوش ها انجام شد و تركيب به نام تيرو – تريپ نامگذاري شد . براي يافتن دوز لازم براي تيروزين و تريپتوفان در انسان در ابتدا آزمايشهايي روي 9 بيمار در مؤسسه جي اف كندي انجام شد . تركيب آمينو اسيدها در اندازه گيري مايع مغزي نخاعي و نمونه هاي خون تغيير پيدا كرد . اين آزمايش نشان داد كه سطوح متابوليت انتقال دهنده عصبي افزايش پيدا كرد . به طور غير مستقيم مقدار بسيار زياد تيروزين و تريپتوفان ، تركيب انتقال دهنده عصبي را افزايش داد .
براي پيشگيري از به وجود آمدن عدم تعادل بين آمينو اسيدهاي ضروري ، ما فهميديم كه فراهم كردن ديگر آمينو اسيدها نيز ضروري است . اولين گروه بيماران در تحقيقات باليني طولاني مدت شركت كردند . ما همچنين تركيبات را با تركيب آمينو اسيدهاي ديگر غني كرديم . و نام محصول ما به تيرو – تريپ اس تغيير پيدا كرد .تيرو – تريپ اس از آن پس براي تحقيقات باليني طولاني مدت بر روي گروه بزرگي از بيماران انجام شد . نام برند براي ثبت كردن مشكل بود و در سال 1992 به پريكايونيل تغيير يافت . كار از سال 1986 شروع شد . استفاده كردن از اين محصول تبديل به يك رژيم استاندارد براي بيماران پي كي يويي شد كه سن آنها بالاتر از 15 سال بود كه قادر به تحمل رژيم سخت سنتي نبودند .
ما مطالعات خود را با رژيم آمينو اسيدي، از اواسط سال 1980 تا اواخر سال 1990 ادامه داديم . مطالعه ما 16 بيمار پي كي يو را شامل مي شد كه بين 15 تا 27 سال سن داشتند كه از يك رژيم سخت محدود به سمت رژيم نيمه آزاد با قرص هاي امينو اسيدي هدايت شده بودند . اين گروه با يك گروه از بيماران پي كي يو كه رژيم سنتي داشتند مقايسه مي شدند . تحقيقات نشان داد كه غلظت آمينو اسيد پلاسما بعد از صرف يك وعده غذايي در هر دو نوع رژيم كاملا مشابه است . با اين تفاوت كه چهار نمونه از آمينو اسيدها در گروهي كه قرص پريكايونيل استفاده مي كردند ازدياد مشابهي با گروه قبل نداشتند .
پيگيري طولاني مدت
در سال 1987 ، ما يك تحقيقات عصب – روانشناختي روي بيماران ، براي مقايسه رژيم محدود و رژيم ملايم انجام داديم . اول به گروه بيماران پي كي يو از غذاهاي رژيم ملايم داده شد و بعد نمايه آمينو اسيد آنها اندازه گيري شد . نتايج نشان داد كه هيچگونه تفاوت مهمي در نمايه آمينو اسيد بين درمان قراردادي و درمان به روش پريكايونيل وجود ندارد . گروه پريكايونيل دوباره يك تجمع افزايش يافته اي از متبوليسم انتقال دهنده عصبي نشان داد .
مطالعاتي كه در سال 1987 در مؤسسه جي اف كندي شروع شد شامل 45 بيمار با حداقل سن 15 سال بود كه به دو گروه تقسيم شدند . گروه اول شامل 23 نفر ( با رژيم سنتي ) ، گروه دوم شامل 22 نفر ( با قرص پريكايونيل ) . به بيماران گروه دوم رهنمودهاي تازه اي براي رژيم غذايي داده شد كه بسيار ساده تر از رژيم گروه اول بود .
يك تيم از پزشكان ، پرستاران ، روانشناسان و متخصصين تغذيه ، كارهاي بيماران را به صورت انفرادي دنبال مي كردند . به بيماران تذكر داده مي شد كه دوز قرص هاي پريكايونيل خود را به سه مرحله در شبانه روز قسمت كنند و براي بهره وري بهينه از تزكيب آمينو اسيدها ، در تركيب با وعده غذايي مصرف شود . سطح بالاتري از فنيل خون در اين نوع درمان مجاز بود . سطح ماكزيمم في خون كه حدود 25 بود با ماكزيمم آن در نوع سنتي كه حدود 15 بود مقايسه مي شد . نمونه هاي خون هر سه هفته يكبار آناليز مي شد .
بيماران از لحاظ روان شناسي چه قبل از درمان و چه بعد از درمان تست مي شدند .
تفاوت مهمي بين سطوح في خون در گروه اول و گروه دوم ، همانگونه كه انتظار مي رفت وجود داشت . به هر حال ما شاهد تفاوت مهمي در اجراي تست روانشناسي بين دو گروه نبوديم . به بيماران دوباره در سنين 16 ، 17 و 18 سال تست هاي روانشناسي داده شد . ضريب هوشي در سن 14 سالگي و دوباره در سن 25 سالگي اندازه گيري شد . هيچ تغييري در ضريب هوشي افراد 25 ساله نسبت به 14 سالگي آنه مشاهده نشد . اين اطلاعات در بيشتر از يك سال در جلسات مختلف مطرح مي شد .
ما در مارچ 2001 در دانمارك پروژه را شروع كرديم و به بيماراني كه بيماري آنها دير تشخيص داده شده بود ، قرص پريكايونيل را پيشنهاد كرديم . از هر 60 بيمار ، 20 نفر در اين پروژه شركت كردند آنها پريكايونيل را براي 6 ماه دريافت كردند و براي 6 ماه هم درمان دارونما را دريافت كردند .
برنامه درماني پريكايونيل -
وقتي كه بيماران 15 ساله ما براي ويزيت سالانه مي آمدند ، ما در مورد انتخاب درماني قرص پريكايونيل با آنها صحبت مي كرديم ، ولي آنها را تشويق مي كرديم كه اگر شرايط خوبي دارند ، رژيم كم پروتئين خود را ادامه دهند . اگر نه ، ما اطلاعاتي در مورد پريكايونيل براي آنها فراهم مي كرديم و در مورد مزايا و معايب تغيير رژيم درماني با انها صحبت مي كرديم .
به عنوان مثال ، اين يك زيان بزرگ براي يك خانم در سن بارداري است كه به درمان قرص هاي پريكايونيل عادت داشته باشد و بايد به رژيم سخت مادران پي كي يو برگردد ، از آنجايي كه سطوح في خون بالا در مادران پي كي يو براي جنين در حال رشد بسيار مضر مي باشد .
ما از بيماران هر سه ماه يكبار يك گزارش رژيم مي خواستيم و براي نمونه هاي خون هر دو هفته يكبار در ابتدا و بعدا هر سه هفته يكبار گزارش مي خواستيم . ما تماس هاي منظم تلفني با بيماران داشتيم و از آنها مي خواستيم اگر عوارض غير طبيعي مشاهده كردند ، با ما تماس بگيرند .
چگونه درمان پريكايونيل با درمان سنتي پي كي يو متفاوت است ؟
تفاوت اصلي بين درمان پريكايونيل و درمان معمولي به قرار زير است :
•درمان سنتي : تقريبا هشتاد درصد پروتئين مورد نياز بدن از شير رژيمي تامين مي شود و بيست درصد آن از رژيم غذايي
•درمان پريكايونيل : بيست درصد پروتئين موردنياز بدن از پريكايونيل تامين مي شود و هشتاد درصد آن از رژيم غذايي .
قرص ها شامل آمينو اسيدهاي ضروري هستند كه متشكل از دوز بالايي از تيروزين و تريپتوفان مي شوند . تيروزين بسيار زياد باعث بروز سردرد مي شود كه مقدار مصرف قرص ها را محدود مي كند . هدف اصلي اين قرص ها به وجود آوردن سدي است براي في كه پيش تر درباره آن توضيح داده شد . قرص ها بايد با يك مقدار معيني از پروتئين طبيعي تركيب شوند به منظور اينكه رژيم از پروتئين كافي برخوردار شود . به اين دليل است كه رژيم نيمه آزاد در برنامه درماني پريكايونيل ضروري است .
تعداد قرص هاي مورد نياز در يك روز به وزن بدن بستگي دارد . ماكزيمم تعداد قرص ها ، سي عدد در يك روز است كه به سه قسمت مساوي تقسيم مي شود .
چه كساني مي توانند از قرص هاي پريكايونيل استفاده كنند ؟
•اين قرص براي بچه ها نيست . ما نمي دانيم كه چگونه فنيل خون بالا مي تواند روي پيشرفت مغز اثر گذار باشد .
•اين قرص براي مادران پي كي يو نمي باشد . براي رشد جنين نرمال ، سطح في خون بايد بين 2 تا 6 باشد .
•براي نوجوانان ايده آل است ، وقتي كه تحمل رژيم محدود مشكل است .
•پريكايونيل براي بيماراني كه بيماري آنها دير تشخيص داده شده نيز مناسب مي باشد . وقتي كه نوشيدن شير به عنوان سدي براي بيمار و پرستار او قلمداد مي شود . تحقيقات ما نشان داد كه قرص پريكايونيل براي اين دسته از بيماران بسيار مناسب مي باشد .
نتيجه :
طبق تجربه ما ، قبول درمان سنتي بين نوجوانان پي كي يو ضعيف مي باشد . ما اعتقاد داريم كه با استفاده از قرص هاي پريكايونيل و ايجاد سد خوني مغز نوجوانان احساس بهتري دارند تا اينكه به خاطر ننوشيدن شير رژيمي يا تقلب در رژيم ودر نتيجه داشتن في بالا ، احساس گناه كنند .