آيا مي خواهيد وزن تان را كاهش دهيد اما راه حل مناسبي را پيدا نمي كنيد ؟ اين مقاله را بخوانيد ...

1. وزن واقعا ژنتيك است.

هنگامي كه دانشمندان اولين بار آن را در موشهاي چاق ويژه اي كشف كردند، آنها آن را به سادگي "ژن چاقالو" نام نهادند. سالها بعد، هنگامي كه ژنوم انسان را براي يافتن نشانگانهايي كه سبب آسيب پذيري بيشتر در برابر ديابت نوع 2 مي شوند، جستجو مي كردند، ژن چاقالو( كه اكنون با نام مؤدبانه تر FTO ناميده مي شود) در آنجا هم خود را نشان داد. در واقع آشكار شد كه افراد داراي دو رونوشت از اين ژن، نسبت به آنهايي كه اين ژن را ندارند با احتمال 40% بيشتر در معرض ابتلا به ديابت نوع 2 و 60% بيشتر در معرض دچار شدن به چاقي هستند. همچنين افرادي كه فقط يك رونوشت از اين ژن را دارا هستند، نيز داراي اضافه وزن هستند.

اكنون دانشمندان بر اين باور هستند كه تعداد زيادي ژن چاقي وجود دارد. دكتر كلود بوچارد مدير اجرايي مركز تحقيقات پزشكي پنينگتون در دانشگاه ايالتي لوئيزيانا مي گويد: ممكن است تا 100 ژن مرتبط با چاقي وجود داشته باشد، كه هريك مسبب اضافه كردن يكي دو پوند(هر پوند 454 گرم است) به وزن انسان مي شود. اگر توجه كنيم كه در اين شرايط چقدر كالري بيشتري بايد بسوزانيم، اين مقدار قابل ملاحظه مي شود.

حدود 16% كل افراد داراي دو رونوشت از ژن FTO هستند و نيمي از ما داراي يك رونوشت اين ژن هستيم. تاكنون دانشمندان فكر مي كردند كه ديگر ژنهاي افزايش چاقي، در مقايسه با FTO اثر كوچكتري دارند. خبر خوب؟ يك زمينه ي ژنتيكي لزوما يك حكم ابدي نيست، بوچارد مي گويد: ورزش كردن منظم و مرتب اين ريسك را رفع مي كند.

2- برخي مردم داراي سلول هاي چربي بيشتري هستند.

محدوده ي اين تفاوت خيلي گسترده است، مثلا بعضي ها تا دوبرابر ديگران سلول چربي دارند. اين مطلب را كرستي اسپالدينگ، پزشكي از مركز كارولينسكا در استكهلم بيان مي كند. حتي اگر شما چند كيلو وزن از دست بدهيد، يا اضافه كنيد، شمار سلول چربي شما باقي مي ماند، محكم به چربي موجود درون مي چسبد و هميشه شما را تشنه ي پر شدن با مقدار بيشتري غذا مي كند. براي نمك پاشيدن به زخم ما، سلول هاي چربي افراد چاق و داراي اضافه وزن، چربي بيشتري را نگه مي دارند.

سلول هاي جديد چربي در دوران كودكي ظاهر مي شوند اما به نظر مي رسد كه در نوجواني آنها متقف مي شوند. از ميان ما، آنهايي كه سرنوشتشان داشتن تعداد زيادي از اين سلول ها است، احتمالا از 2 سالگي شروع به توليد آنها مي كنند. سرعت رشد سلولها ممكن است بيشتر باشد حتي اگر بچه ها دريافت كالري را محدود كنند. افراد ناشناس براي اسپالدينگ نامه نوشته و گفتند كه چقدر به واسطه ي تحقيقات او ناراحت شده اند. اما او مي گويد خبرهايي كه او مي دهد سرتاپا غم انگيز و ناراحت كننده نيستند.

او ميگويد شما با داشتن سلول هاي چربي بيشتر در شرايط بهتري هستيد تا اينكه سلول هاي چربي كمتري داشته باشيد كه اشباع شده و بزرگ باشند( يك تحقيق جديد نشان مي دهد كه گروه پرشده در برابر چاقي و پيچيدگي هاي سلامتي مربوط به آن آسيب پذيرترند). بنابراين با اينكه شما نمي توانيد تعداد كل سلولهاي چربي خود را كم كنيد، اما كارهايي وجود دارند كه با انجام آنها مي توانيد اين سلول ها را كوچك نگهداريد.

3- شما قادر به تغيير سوخت و ساز خود هستيد.

يك گروه اسكانديناويايي ديگر به دنبال فهم اين بودند كه هنگام اضافه شدن وزن، در سطح سلولي چه اتفاقي مي افتد. دكتر كرسي پيتيلاينن دانشيار تغذيه در بيمارستان دانشگاه هلسينكي، بر روي تعدادي دوقلو كه يكي از آنها چاق و ديگري لاغر بود مطالعه نمود و دريافت كه سلولهاي چرب در قل هاي سنگينتر متحمل تغييرات متابوليكي مي شوند كه سوزاندن چربي را دشوار مي سازد.

گروه پيتيلاينن بر اين باورند كه اضافه وزن كمي به اندازه ي 11 پوند( حدود 5 كيلوگرم) مي تواند سوخت و ساز را كند كند و شما را به صورت گردآبي به درون يك چرخه ي شيطاني هل بدهد: هرچه چربي بيشتري مي اندوزيد، از دست دادن آن دشوارتر مي شود.
چطور بايد به مسير درست بازگشت؟ پيتيلاينن مي گويد :" هرچه بيشتر در اين باره آموختم، بيشتر قانع شدم كه ما نيازمند فعاليت فيزيكي هستيم." خود او زماني يك كودك خپله بود اما اكنون مرتبا مي دود و وزن مناسبي دارد و سلامت است.

4- استرس شما را چاقتر مي كند.

مستقيم ترين راه سندروم غذا در دهان است: شرايط پراسترس( حساب بانكي، رئيس) اشتها براي غذاها و تنقلات غني از كربوهيدرات ها را شعله ور مي كند، كربوهيدراتها هم به نوبه ي خود هورمونهاي استرس را آرام مي كنند( در يك مطالعه علمي وقتي محققان غذاهاي پركربوهيدرات را از موشهاي مضطرب دور كردند، هورمونهاي استرس آنها ناگهان افزايش يافتند.)

هورمونهاي استرس ذخيره ي چربي را هم زياد مي كنند. براي پيشينيان ما در ماقبل تاريخ، استرس به معناي خشكسالي و قحطي يا نزديك شدن ببرها بود، و فرآيند ذخيره سازي سريع معني و مفهوم داشت، زيرا براي زنده ماندن در دوره هاي كم غذايي يا جنگيدن نياز به انرژي اضافه داشتند. امروزه، ما اين استرس ها را نداريم و كالري هاي مصرف نشده در اندام مياني ما جمع مي شوند.

براي تراش دادن خودتان و برگشت به سايز مناسب، علاوه بر برنامه مرتب ورزشي خود، بايد زماني را نيز براي رهايي از استرس كنار بگذاريد، خواه به صورت كلاس يوگا باشد يا صرف وقت با اعضاي خانواده.

5- نقش دوران بارداري مادران بر سرنوشت فرزندان

سيگار كشيدن مادران، ريسك كمبود وزن تولد نوزادان را افزايش مي دهد و الكل مي تواند به مغز بچه آسيب بزند. بنابراين چرا نبايد غذاهاي ناسالم هم چنين ضربه هايي وارد كنند. حجم بزرگي از مطالعات علمي وجود دارند كه در آنها اظهار مي شود كه غذاهاي چرب و شيرين، كه در دوران پيش از تولد شما توسط مادرتان مصرف مي شوند مي توانند چنين نتايجي به بار آورند. يك مطالعه انجام شده بر روي جوندگان، نشان داده كه ماده هاي داراي اضافه وزن در مقايسه با آنهايي كه وزن طبيعي دارند، داراي سطح بالاتري از گلوكز و اسيدهاي چرب آزاد در رحم خود هستند. اين مولكول ها سبب آزاد كردن پروتئين هايي مي شوند كه مي توانند سيستمهاي كنترل اشتها و متابوليك را در مغز در حال رشد، مختل نمايند.

چيزي كه براي موشها درست است در بيشتر موارد براي انسانها نيز درست است. پزشكان دانشگاه ايالتي نيويورك، بين كودكاني كه قبل از جراحي بايپس معدي مادرانشان به دنيا آمده اند با برادران و يا خواهرانشان كه پيش از اين عمل به دنيا آمده اند، مقايسه اي انجام دادند. پس از عمل، مادران چنان كه انتظار مي رفت وزن كمتري داشتند، اما نكته ي جالب اين بود كه كودكان نيز نصف آنچه كه انتظار مي رفت دچار چاقي بودند. به دليل مشابهت ژنتيكي زياد بين فرزندان، محققان اين اختلاف وزن را به تغييرات ايجاد شده در محيط رحم نسبت دادند. قابل توجه مادران آينده: با تغذيه درست، به كودكان خود يك شروع زندگي سالم را بدهيد.

6. خواب بيشتر، كم كردن وزن بيشتر!

هنگامي كه بيماران نزد دكتر لوئيس آرون، رئيس سابق انجمن چاقي آمريكا و مؤلف يك كتاب در اين باره مي روند، بيشتر مواقع علاوه بر عادات غذايي، مقدار خواب آنها را بررسي مي شود. اگر خواب شبانه ي آنها كمتر از 7 تا 8 ساعت باشد، به احتمال زياد، دكتر آرون به جاي تجويز آخرين رژيمها يا داروها براي آنها خواب بيشتر را تجويز خواهد كرد. او مي گويد: با خواب بيشتر، احساس سيري بيشتري به وجود مي آيد و افراد چاق سريعتر وزن از دست مي دهند.
چرا چنين است؟ محققان دانشگاه شيكاگو گزارش كرده اند كه كمبود خواب، تعادل هورمونهاي ما را بر هم مي زند و هم سبب كاهش لپتين(كه با داشتن احساس سيري كمك مي كند) مي شود و هم هورمون گرلين(كه مسبب احساس گرسنگي است) را افزايش مي دهد. بنابراين، علي رغم اينكه گرسنه نيستيم، احساس گرسنگي كرده و شروع به غذا خوردن مي كنيم. علاوه بر اين، خواب ارزانترين و آسان ترين راه مقابله با چاقي است!

7. وزن همسر و اعضاي خانواده هم مهم است!

هنگامي كه شوهر 188 سانتيمتري و 163 كيلوگرمي خانم جودي ديكسون، 57 كيلو از وزن خود را كم كرد، او احساس چندگانه اي داشت. او كسي بود كه هميشه مواظب وزنش بود و ورزش مي كرد، او هميشه كسي بود كه تلاش مي كرد شوهرش فعاليت بيشتري داشته باشد. مورت، يك نماينده ي فروش تجهيزات پزشكي است، او مرد رفتن به پارتي ها بود. اما پس از اينكه وزن كم كرد، زندگي متفاوتي را در پيش گرفت. اين مطلب را همسر او مي گويد كه 43 سال دارد و مادر دو فرزند است. آنها در نيوجرسي زندگي مي كنند. او به ياد مي آورد كه" مردان و زنان دور او حلقه مي زدند و سوي كاريزماي او كشيده مي شدند". من احساس حسادت مي كردم. ديكسون خود را با غذا خوردن تسكين مي داد و قبل از تصميم براي انجام هر اقدامي، 10 كيلو وزن اضافه كرد. سپس او به همراه همسرش دوچرخه سواري را آغاز نمودند و در يك برنامه رژيم نامنويسي كردند. سرانجام حدود 15 كيلو كم كرد و در فكر بيشتر وزن كم كردن است.

ديكسون اين اضافه كردن وزن كم كردن وزن را به احساس حسادت خود نسبت مي دهد. اما تحقيقات نشان مي دهند كه اضافه كردن و كم كردن وزن مي تواند مسري باشد. براساس يك تحقيق چاپ شده در مجله پزشكي نيوانگلند(كه يكي از معتبرترين مجلات پزشكي است) ، اگر يكي از زوجين چاق باشد، ديگري نيز به احتمال 37% چاق خواهد شد. محققان نتيجه گرفتند كه به نظر مي آيد چاقي در شبكه هاي اجتماعي گسترش مي يابد.

چنانكه درمورد ديكسون ديده شد، لاغر شدن دست كم در درون خانواده، واگير دار است: هنگامي كه ديكسون برنامه كاهش وزن خود را آغاز نمود، بزرگترين دختر او نيز اضافه وزن داشت و از عادتهاي سالم مادرش در اين برنامه پيروي نموده و حدود 20 كيلو از وزن خود را كم كرد.